یادگاری

پسر گلم :

آن زمان که ما را پیر و از کار افتاده یافتی،

اگر هنگام غذا خوردن لباسهایمان را کثیف کردیم ویا نتوانستیم لباسهایمان را بپوشیم

اگر صحبت هایمان تکراری و خسته کننده است

صبور باش و درکمان کن

یادت بیاور وقتی کوچک بودی مجبور بودیم  روزی چند بار لباسهایت عوض کنیم

برای سرگرمی یا خواباندنت مجبور میشدیم بارها و بارها داستانی را برایت تعریف کنیم...

وقتی بی خبر از پیشرفتها و دنیای امروز سوالاتی میکنیم،با تمسخر به ما ننگر

وقتی برای ادای کلمات یا مطلبی حافظه امان یاری نمیکند،فرصت بده و عصبانی نشو

وقتی پاهایمان توان راه رفتن ندارند،دستانت را به من بده...همانگونه که تو اولین قدمهایت را کنار ما برمیداشتی....

زمانی که میگویم دیگر نمیخواهم زنده بمانم و میخواهم بمیرم،عصبانی نشو..روزی خود میفهمی

از اینکه در کنارت و مزاحم تو هستیم،خسته و عصبانی نشو

یاریمان کن همانگونه که ما یاریت کردیم

کمک کن تا با نیرو و شکیبایی تو این راه را به پایان برسانیم

فرزند دلبندم عاشقانه دوستت دارم....................